Giewont – Śpiący Rycerz i Symbol Tatr

Giewont to bez wątpienia jeden z najbardziej rozpoznawalnych i symbolicznych szczytów w Polsce. Jego charakterystyczna sylwetka, przypominająca śpiącego rycerza, dominuje nad Zakopanem i jest bohaterem wielu legend. Na jego głównym wierzchołku, Wielkim Giewoncie, od 1901 roku stoi 15-metrowy, żelazny krzyż, który jest celem pielgrzymek i popularnym celem wycieczek. Najpopularniejszy szlak na Giewont prowadzi z Kuźnic przez Polanę Kalatówki i Halę Kondratową.

Początkowo trasa jest łagodna, prowadzi przez las, mijając Hotel Górski PTTK na Kalatówkach i dalej Schronisko PTTK na Hali Kondratowej – najmniejsze schronisko w polskich Tatrach, malowniczo położone u stóp masywu Giewontu. Stąd podejście staje się bardziej strome i kamieniste, prowadząc na Kondracką Przełęcz (1725 m n.p.m.). Z przełęczy roztacza się piękny widok na Tatry Zachodnie (Czerwone Wierchy) oraz Tatry Wysokie.

Ostatni odcinek, z Kondrackiej Przełęczy na sam szczyt Wielkiego Giewontu (niebieski szlak), jest najtrudniejszy i najbardziej ekscytujący. Jest to szlak jednokierunkowy (wejście od strony Kondrackiej Przełęczy, zejście w kierunku Wyżniej Kondrackiej Przełęczy). Wymaga on pokonania skalnych stopni i płyt, ubezpieczonych łańcuchami. Odcinek ten jest bardzo eksponowany, a skały bywają wyślizgane, dlatego wymaga szczególnej ostrożności, zwłaszcza przy dużej liczbie turystów lub po opadach deszczu. Widok ze szczytu na Zakopane, Podhale i otaczające Tatry jest jednak nagrodą za trud. Pamiętaj, że Giewont jest szczególnie niebezpieczny podczas burzy ze względu na metalowy krzyż.